Informacje o kursie

Układanie glazury

Przygotowanie podłoża

Posadzkę należy dokładnie wyszczotkować i wyczyścić, usuwając także tłuste plamy odpowiednimi detergentami, a potem spłukać czystą wodą. Starą gładką posadzkę z płytek najlepiej zarysować szlifierką, gruboziarnistym papierem ściernym lub innym ostrym narzędziem, a znaczne nierówności podłoża pokryć zaprawą wyrównującą. Między podłożem a klejem można zastosować też tzw. folię w płynie, która zaimpregnuje i zabezpieczy daną powierzchnię. Pamiętajmy też, aby przystąpić do dalszych prac dopiero po całkowitym wysuszeniu czyszczonej powierzchni.

Ustalenie układu płytek

W czasie planowania układu warto uwzględnić powierzchnię pomieszczenia, rozmiar płytek i miejsce na spoinę. Układanie posadzki wygodnie jest rozpocząć w przeciwległym do drzwi narożniku. Pierwszy rząd powinien być wyłożony z płytek całych, a układanie najlepiej zakończyć przy wyjściu. W przypadku układania płytek prosto możemy też podzielić pomieszczenie dwiema prostopadłymi liniami (na schemacie P i L, przechodzące przez punkt O).

Przed przyklejeniem płytek warto je ułożyć na wyznaczonej osi OP „na sucho” na podłożu, uwzględniając także szerokość spoin. Pozwoli to sprawdzić, czy dobrze rozplanowaliśmy układ i czy mamy odpowiednią ilość materiału.

Układamy płytki na zaprawie klejowej

Szczególnie w pomieszczeniach narażonych na dużą wilgotność warto przeprowadzić kilkuetapowe przygotowanie podłoża, czyli gruntowanie, izolację, a także zastosowanie dodatkowej powłoki uszczelniającej (w kątach można użyć do tego celu specjalnej elastycznej taśmy uszczelniającej). Gdy mamy przygotowaną powierzchnię i zaplanowany układ płytek, przechodzimy do nakładania zaprawy klejowej. Najlepiej wykonywać to szpachlą o grubości wskazanej przez producenta danej zaprawy (zwykle od 0,5 do 1 cm). Aby zachować równą odległość między płytkami, użyjmy krzyżyków dystansowych.

Krzyżaki Diall 2 mm

Jednorazowo najlepiej pokrywać powierzchnię nie większą niż 1 m2. Ułożony fragment delikatnie dociskamy – najlepiej zastosować do tego gumowy młotek. Po ułożeniu 2 równoległych rzędów, rozpoczynamy układać prostopadły. Stosujemy też poziomicę, aby upewnić się, że terakota jest równo ułożona.

Kleimy płytki do podłoża

Płytki klejone są najczęściej do starych posadzek wykonanych z PCV, elementów drewnopochodnych oraz starych, dobrze osadzonych płytek. Aby mieć pewność, czy stare podłoże jest dobrze umocowane, najlepiej opukać je młotkiem murarskim – głuchy dźwięk może oznaczać, że połączenie jest niestabilne i nie warto nakładać na takie podłoże nowej warstwy. Elementy dawnej posadzki, które się ruszają, kruszą i łamią, usuwamy, gdyż ułożona na nich warstwa nie będzie trwała. Więcej o tym znajdziesz tutaj. Jeśli niestabilne są pojedyncze płytki, pozbywamy się ich i wypełniamy ich miejsce zaprawą cementowa i kruszywem. Powierzchnię należy oczyścić i odtłuścić – możemy zastosować odkurzacz warsztatowy, ostrą szczotkę oraz szpachelkę. Płaszczyznę można także zmatowić szlifierką lub papierem ściernym.

Wybierając sposób klejenia płytek, warto zadecydować się na użycie produktów o zwiększonej przyczepności, najlepiej przeznaczonych do danego typu posadzki. Wybrany klej najlepiej rozprowadzamy zębatą szpachlą, pamiętając o tym, aby przed całkowitym wyschnięciem kleju usunąć krzyżyki dystansowe.

Fugowanie

Spoiny najlepiej jest wypełniać około 12 godzin po ułożeniu płytek i usunięciu krzyżyków dystansowych. Gotowe masy fugujące nakładamy kauczukową szpachlą tak, aby dokładnie pokryć wszystkie szczeliny. W przypadku fugowania w łazienkach czy kuchniach warto wybrać spoiny, które mają dodatkowo chronią przed grzybem i pleśnią. Rogi i kąty zabezpieczamy warstwą silikonu sanitarnego, którego kolor można dobrać do spoin. Po nałożeniu masy fugującej powierzchnię przecieramy ścierką lub gąbką, tak aby oczyścić płytki, ale nie usunąć świeżo nałożonych fug. Po około 60-120 minutach posadzkę warto przetrzeć suchą szmatką i usunąć pozostałe resztki.

Planujemy układ płytek

Przed przystąpieniem do pracy najlepiej wyznaczyć osie, które wyznaczą orientacyjne miejsca podczas dalszych prac i pozwolą precyzyjnie ułożyć płytki. Rozpoczynamy pracę od układania drugiego rzędu od dołu, na końcu wykonujemy ten najniższy. Pierwszą płytkę najlepiej ułożyć w rogu ściany, jaką chcemy pokrywać glazurą, a następnie, dodając planowaną szerokość fugi (2 do 5 mm), zaznaczyć poziomą linię biegnącą do drugiego narożnika (na schemacie A-B). Następnie w tym samym narożniku, dopasowując płytkę, wyznaczamy pionową linię (XY), wliczając także fugę. Punkt przecięcia linii poziomej (O) i pionowej będzie miejscem, od jakiego najwygodniej rozpocząć układanie pierwszego rzędu płytek ściennych.

Układanie glazury

Przed mocowaniem płytek, najlepiej „na sucho” ułożyć je przy ścianie, rozważyć ich układ i ewentualne docięcia, pamiętajmy też o wliczeniu miejsca na fugi. Jeśli będziemy docinać płytki, umieszczamy symetryczne fragmenty na obu końcach ściany.

Następnie przesuwamy pionową oś XY – na odległość równą pierwszej płytce (pełnej lub docinanej) oraz spoiny. W tym miejscu, pod osią AB, przybijamy listewkę poziomą, a listwę pionową wzdłuż osi XY . Pozwoli to stworzyć podstawowe linie ułożenia pierwszych rzędów płyt.

Zad1.

Podaj średnie zużycie kleju do płytek na 1 metr kwadratowy powierzchni

Proszę o odpowiedź na powyższe pytanie na mojego email na dzienniku elektronicznym. 

Odpowiedzi na mojego email będą podstawą do rozliczania frekwencji ucznia oraz do oceniania.